Ingen har monopol på sannheten.
E ikkje sint lenger, e ikkje såra.
Nå føle eg nærmast ingenting
Bare takknemlighet for at denne gang har eg klart å unngå det,
at hjernen min går heilt i spinn
Nå må eg gå aleina framover, ikkje bare rundt i ring
Det går bra med meg,
nå e det alt eg har å sei.
Spurte om me kunne snakka ut, om eg fekk forklara, og svaret ditt va «Nei»
All smerten eg har tålt, alt blodet eg har sølt
Alt dåkkår valgte å stenga av, har eg valgt å følt
Og eg prøve alt eg kan, men det bler ikkje bedre med årå
Og dåkkår vil ikkje forstå, men det e kanskje sånn
At det e eg så må bæra de djupaste sårå
Har moderert meg sjøl heile livet
Tatt den verste støyten for alt
Mens dåkkår har levd livet fritt
Har eg bare forfalt
Har aldri vært verdt å lytta te
Av det eg har fortalt
Og kordan kunne eg hatt selvtillit
Når alt eg seie, føle og gjørr
Bler møtt med kritisk blikk
Når eg føle for intenst, seie dåkker «Forsvinn»
Så det va enten selvmord eller innleggelse, og eg valgte livet ein siste gang og la meg frivillig inn
Nå e eg ute av syne, og ute av sinn
De så e rundt meg nå får betalt for det, det e vinn-vinn
Eg har tjukk hud, men eg har ikkje panser
Føle alt så sterkt at eg får pustevansker
Har prøvd så hardt, men hørre ikkje te
Og folk skjønne ikkje at det de velge å ver blind for e det någen som må se
Eg blei her og deala med egne demoner
Mens dåkkår fløy (eller flykta?) fra sted te sted
Det e så lett for alle å sei «hu der e bare crazy
Og hu komme ingen vei for hu e lazy»
Ingen har gidda, ingen har prøvd å forstått
Og nå bryr eg meg ikkje lenger, nå har det siste toget gått
Vil ikkje snakka merr, vil ikkje sei
Dåkkår får tenka det ut sjøl, koffor det blei så det blei
Eg har tilgitt og bøyd meg te eg brakk i to
og nå e eg lei
Me kan ikkje snakka om det nå
For det e ikkje sånn at dåkkår ikkje kan
Dåkkår VIL bare ikkje forstå
Sa eg hadde vondt, sa at eg va såra
Du e så kald at eg får frostskader
Nå har du fått mi siste frosne tåra
Kan ikkje skilla deg fra meg som du gjorde fra far
Kan ikkje endra for dåkker at eg blei bipolar
Og eg skulle helst vært skutt eller steina
Men eg kan, eg vil, og eg må- bæra det aleina
Alt eg ba om, alt eg trengte va ein pause
Men det e bare blant dåkkår imellom at dåkk klare å vær rause
Nå e siste ordet sagt
Nå må alle forbli tause
